สื่อมวลชนกับนางงาม

ถึงฤดูกาลประกวดนางงามระกับชาติทีไร น้องๆในบอร์ดของกบจะต้องตื่นเต้นทุกที เริ่มตั้งแต่งานแถลงข่าว งานคัดตัว งานเปิดตัวผู้เข้ารอบสุดท้ายที่จะได้ขึ้นเวที งานเปิดตัวมงกุฏ งานรอบสื่อ งานวันตัดสิน งานเลี้ยงฉลองตำแหน่ง ทุกๆงานมีอันจะต้องประสานงานกับต้นสังกัดเพื่อขอเข้าไปทำข่าวทั้งนั้น

สื่อมวลชน บัตรสื่อมวลชนติดหน้าอก เพื่อป้องกันการเข้าไปทำมิดีมิร้ายในงานต่างๆเกี่ยวกับนางงาม เวบบอร์ดเวบไซต์โดนสื่อมวลชน นักข่าว จากหนังสือ มองอย่างเหยียดหยามราวกับเป็นคนอีกวรรณะหนึ่ง ซึ่งถ้าจะเอาเข้าจริงๆ เวลาสื่อเข้าไปทำงานในฐานะสื่อสายนางงามเนี่ย

สื่อหนังสือ มันเข้าไปเก็บภาพแล้วก็แดกฟรี แล้วก็เอาข่าวมาลงให้สามบรรทัด ภาพมาลงภาพเดียว สื่อเวบไซต์ เอาภาพมาลงแบบเยอะมากที่สุดเท่าที่จะเอามาลงได้ ไปทำข่าวมาเช้าบ่ายลง ทำข่าวบ่าย เย็นลง ประกวดคืนนั้น ลงให้ดูมันก่อนสาง ความทุ่มเทคนละเรื่อง แต่ส่วนนึงเข้าใจว่า เวบไซต์บางแห่งเค้าชอบช้อนนมช้อนจิ๋มนางงามก็ได้ ทำให้ต้นสังกัดไม่ปลื้ม แต่ในความไำม่ปลื้มก็ทำให้เวทีตัวเองดังได้ไม่ใช่หรือ

มาดูสื่อหนังสือ ที่ถือตัวเองว่า วรรณะสูงดีกว่าไหมคะ เค้ามีการหาประโยชน์จากนางงามกันยังไง เอาเป็นว่า มีพี่สื่อเวบไซต์สองคน ที่เค้าถ่ายภาพลงเวบไซต์ แต่ก็ยังไม่เอาชื่อเวบไซต์เข้าไปขอทำข่าว แต่ต้องพ่วงเอาหัวหนังสือเข้าไปทำข่าว แต่เบื้องหลังเอาเข้าจริงๆ ยิ่งกว่าสื่อ เพราะไม่ได้ถ่ายภาพอย่างเดียว แต่ยังแอบเอาเด็กตัวเองเข้าไปยัดไส้ ฝากฝังกับกองประกวด เพื่อที่จะดันๆๆให้เด็กตัวเองได้ตำแหน่ง พอเด็กตัวเองได้ตำแหน่งก็พาไปนัดๆๆๆกินข้าวกับผู้ใหญ่

กบขอเรียกคนเหล่านี้ว่าเหลือบในวงการนะคะ ลำพังเด็กตัวเองสวยระดับนึง นัดทานข้าวกับผู้ใกญ่อาจจะยาก แต่ถ้าพ่วงสักตำแหน่ง รองอันดับ1 จากการประกวดโน่นนี่นั่น ก็อาจจะทำให้ผู้ใหญ่เค้าหันหน้ามาสนใจ

ไม่ต้องแปลกใจเลยว่า เทศกาลประกวดนางงามระดับชาติเวทีใหญ่ทีไร สภาบันสอนบุคลิกภาพแห่งหนึ่ง ใจกลางเมือง จะคราคร่ำไปด้วยพี่เลี้ยงนางงามเดินสาย ช่างภาพที่แอบส่งนางงามเข้าไปกวด ที่หมั่นขึ้นไปเรียนบุคลิกภาพจนหัวกะไดไม่แห้ง อ้าวไม่ได้ไปเรียนนี่หว่า แต่ไหงเอารูปนางงามตัวเองไปฝากฝัง วงการนางงามไทยมันไปได้ไม่ไกลหรอก เพราะเหลือบพวกนี้แหละ......